Αν με άφηναν θα απέλυα 10.000 αμέσως

Του Γιώργου Κράλογλου Η ωμή και ξεκάθαρη ομολογία του υπουργού Οικονομικών κ. Στουρνάρα, στον ΣΕΒ, «...αν με άφηναν θα απέλυα από το Δημόσιο τουλάχιστον 10.000 αρχίζοντας από τους επίορκους...» καταδεικνύει απερίφραστα ότι ακόμη και με ποσοστό φτώχιας στο 30% οι κομματικές αγκυλώσεις προστατεύουν το κρατικοδίαιτο σύστημα σε βάρος όσων δεν εισχώρησαν στο κράτος. Είναι άσκοπο να ασχοληθώ τόσο με τις αδυναμίες του κ. Στουρνάρα να επιβάλλει την βούλησή του όσο και με τις κοινωνικές ανισότητες που έχουν επιβάλλει στην Δημοκρατία μας εδώ και 40 χρόνια οι επιλογές όλων των κομμάτων να έχουμε πρωταγωνιστή της οικονομίας το κράτος και κομπάρσους όποιους ηλίθιου πιστεύουν ακόμη στην ιδιωτική οικονομία. Δεν θα ασχοληθώ γιατί το σύστημα αυτό το αφομοίωσε η κοινωνία μας σε τέτοιο βάθος που αντιδρά σε όποιο στέκεται απέναντί του ακόμη και όταν μαζεύει το φαγητό του από τα σκουπίδια. Το κράτος το πληρώσαμε ακριβά και θα το πληρώνουμε τουλάχιστον για ακόμη δύο γενιές. Γιατί στους «κρατικοφορυρούς» εντάχθηκαν όλα τα κόμματα συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που δηλώνουν και φιλελεύθεροι μπας και τους συμβεί καμιά διαρροή από τα δεξιά. Οι Καραμανλικοί «κρατικοφρουροί» και του Κωνσταντίνου και του Κωστάκη ήταν οι χειρότεροι απ όλους. Γιατί ακολούθησαν κατά βήμα το ΠΑΣΟΚ και το ξεπέρασαν σκορπίζοντας χορηγίες ακόμη και στις κρατικές συντεχνίες που δεν του άφηναν να κυβερνήσουν την συνεχή 20ετία του ΠΑΣΟΚ (έστω και με το ασήμαντο διάλειμμα Μητσοτάκη). Σήμερα η Νέα Δημοκρατία του κ. Α. Σαμαρά έχει κρυφτεί πίσω από τις κομματικές «πλάτες» του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ και έχει μπει για τα καλά στον αγώνα δρόμου των κομμάτων-συνεταίρων για το ποιος θα κερδίσει το 1.250.000 που θα φέρουν σίγουρους ψήφους αν τους πείσουν να μην πάνε για προστασία στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι τόσοι και περισσότεροι οι κρατικοί υπάλληλοι (παρά τις αποχωρήσεις ) γιατί το καθεστώς μονιμότητας, ατιμωρησίας , ειδικών προνομίων και εξασφαλισμένου υψηλού κατώτατου μισθού το απολαμβάνουν όχι μόνο οι εργαζόμενοι στα υπουργεία και σε κρατικές υπηρεσίες (700.000 περίπου) αλλά και όσοι απασχολούνται σε ΔΕΚΟ, Τοπική Αυτοδιοίκηση, θυγατρικές Δήμων, σε εισηγμένες στο Χρηματιστήριο που ελέγχονται από το κράτος και στις Τράπεζες ακόμη που οι Διοικήσεις διορίζονται από την κυβέρνηση. Δεν υποστηρίζω σε καμία περίπτωση ότι αν απολυθούν οι μισοί και παραπάνω κρατικοί υπάλληλοι θα λυθούν τα προβλήματά μας και θα πάρει τα επάνω της η οικονομία. Για να δούμε άσπρη ημέρα πρέπει να γίνουν πολλά. Αναφέρομαι όμως και πάλι στο θέμα αυτό, με αφορμή την ομολογία και του κ. Στουρνάρα, για να στηρίξω και με πρόσθετα επιχειρήματα την χθεσινή αναφορά μου στις πολιτικές γελοιότητες σε βάρος της αγωνίας των μισθωτών και του κατώτατου μισθού. Επανέρχομαι ακόμη στο θέμα για να αναδείξω τις άριστες επισημάνσεις σχολιαστών ότι σήμερα είναι μεταξύ των άλλων σημαντικό και το θέμα των πολιτικών υποσχέσεων για το ύψος του κατώτατου μισθού. Συμφωνώ απόλυτα με την άποψη αυτή που άριστα ανέλυσε αξιολογότατος σχολιαστής επισημαίνοντας, πολύ ορθά, ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος (ούτε και για την οικονομία προσθέτω εγώ) να γίνουμε Ινδία και Κίνα. Ότι το ύψος του κατώτατου μισθού και το επίπεδο κατάταξής μας μέσα στην Ευρώπη. Ακριβώς αυτός είναι ο λόγος που καταδικάζω απόλυτα την πολιτική σπέκουλα του ΣΥΡΙΖΑ με τον κατώτατο μισθό επισημαίνοντας ότι οι υποσχέσεις του χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο οικονομικής ανάπτυξης είναι απλώς φαυλοκρατικά τερτίπια τύπου ΠΑΣΟΚ. Ποια αξία όμως έχουν οι υποσχέσεις για κατώτατο μισθό ή διορθώσεις των συντάξεων όταν δίδονται από κόμματα που πάνω απ όλα έχουν ορκιστεί στον κομματικό βωμό του να προστατέψουν πάση θυσία τους πελάτες τους κρατικούς υπαλλήλους; Εάν, ως κυβέρνηση, ο κορβανάς δεν τους βγαίνει να συντηρήσουν ακόμη και τους απατεώνες κρατικούς υπαλλήλους που σήμερα ούτε που συζητούν να τους πειράξουν θα ψάξουν να βρουν τα λεφτά από τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας. Όταν λοιπόν σου βάλουν χαράτσι , γιατί αυτό θα κάνουν, από τα εισοδήματα των 20.000 ευρώ και πληρώνεις χρυσό το σπίτι που μένεις τρέχα-γύρευε κατώτατος μισθό. Όταν χαρατσώσουν περισσότερο τις επιχειρήσεις γιατί πρέπει να πληρώσει το ντόπιο κεφάλαιο…και ας πρόκειται για τυροπιτάδες και ψιλικατζήδες άντε να τους ζητάς την υπόσχεσή τους για κατώτατο μισθό. Το θέμα λοιπόν δεν είναι ποιο κόμμα πλειοδοτεί σε υποσχέσεις για να έλθει ή να παραμείνει στην εξουσία. Το θέμα δεν είναι αν θα μαζέψουμε υποσχέσεις και θα τις ζυγίσουμε για να δούμε ποιες βαραίνουν περισσότερο για ρίξουμε τον ψήφο μας. Το μέγα ζητούμενο είναι τι οικονομία θα μας παραδώσει η σημερινή κυβέρνηση και τις οικονομία θέλει να μας σερβίρει η αξιωματική αντιπολίτευση ως κυβέρνηση. Γιατί αν το μίγμα της οικονομίας και κατ επέκταση της οικονομικής πολιτικής παραμείνει ως έχει με πρωταγωνιστή και διαχειριστή των πάντων το σημερινό κράτος-απατεώνα τότε εμείς είτε με κινέζικο κατώτατο μισθό είτε με κατώτατο τα επίπεδα του 2009 θα είμαστε κομπάρσοι.